Tak naprawdę już 1 sierpnia 1999 roku Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny „Bukowińskie Spotkania” zatoczył koło i od tego momentu, co roku odbywa się także w sercu Bukowiny.

W dniach 2-3 października 2010 roku w Czerniowcach miała miejsce kolejna edycja, kończąca tegoroczny XXI Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny „Bukowińskie Spotkania”. Udział w tym przedsięwzięciu wzięły między innymi zespoły ukraińskie z Czerniowiec: „Barwystyj rozmaj”, „Bukowina”, Bukowińskie kolory”, „Bukowiński wizerunek”, „Hołos”, „Dżereło”, „Kwiaty Bukowiny”, „Perłyna”, „Płaj”, „Junist’”. Dużą aktywność wykazały także zespoły obwodu czerniowieckiego – nie tylko ukraińskie, ale także rumuńskie, polskie. Często skład takich zespołów jest mieszany: rumuńsko – ukraiński, rumuńsko – polski, polsko – ukraiński, choć tej rodzinnej różnorodności zapewne jest więcej. Zresztą widoczna ona jest na każdym kroku – także w bogactwie kostiumów grup prezentujących lokalne tradycje bukowińskie. Wśród nich należy wymienić: „Izworasz” z Głębokiej, „Czeremszynę” z Waszkowiec, „Rodynę” z Rewna, „Czerwoną Kalinę” z Czuńkowa. Przy okazji: warto zwrócić uwagę na liczbę zespołów, które powstały w trakcie ostatnich dwudziestu lat, czyli od momentu kiedy ruszyły „Bukowińskie Spotkania”, wymienię chociażby „Oberih” z Zastawnej. W tym wielokulturowym przedsięwzięciu uczestniczyły także: żydowski „Czernowitz”, polonijna „Dolinianka” ze Starej Huty, rumuński „Mergeritar” z Mahaly. Celowo nie wymieniam tu jednak wszystkich zespołów, które brały udział w ostatniej ukraińskiej edycji „Bukowińskich Spotkań”.

W dniach 2-3 października 2010 roku w sercu Bukowiny, w Czerniowcach odbędzie się XXI Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny „Bukowińskie Spotkania”. Udział w tym przedsięwzięciu zapowiedziało: 35 zespołów z Ukrainy. Są to zespoły ukraińskie, rumuńskie, polonijne oraz żydowski. Udział swój zapowiedzieli również: 3 zespoły z Polski: Dunawiec, Jastrowiacy, Jutrzenka, 2 zespoły z Rumunii: Piatra Şoimului, Trandafirul, 2 zespoły ze Słowacji: Slnovrat, Lúčik oraz jeden zespół z Węgier: Garai Székelykör Egyesület.

Sympozja naukowe w Suczawie tradycyjnie wpisały się już w kalendarz najważniejszych wydarzeń organizowanych przez Związek Polaków w Rumunii. Od samego początku odbywają się w ramach Dni Polskich przeważnie we wrześniu. W dniach 16-18.09. 2010 Dni polskie odbyły się na temat: Polska i Rumunia – związki historyczne i kulturowe – przeszłość i dzień dzisiejszy. Zgodnie z kilkuletnią tradycją połączeniem sympozjum naukowego na temat problematyki polsko-rumuńskich odbył się cykl przedsięwzięć kulturalnych.

Od 2008 roku Słowacja, a konkretnie Turčianskie Teplice na czele z Radą Miasta, jest pełnoprawnym i oficjalnym współorganizatorem festiwalu „Bukowińskie Spotkania”.

Zwykły czytelnik patrząc na katalog czy programy festiwalowe może zadać sobie pytanie: Co ma wspólnego Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny „Bukowińskie Spotkania” ze Słowacją, a konkretnie z Turčianskimi Teplicami? Przecież i sama Bukowina bezpośrednio nie sąsiaduje z Kotliną Turczańską.

Warto więc przypomnieć czasy powojenne, zwłaszcza lata 1946-1947, w których to nastąpił wyjazd grupy Bukowińczyków z Pojany Mikuli na tereny byłej Czechosłowacji. Przesiedlenie odbywało się na podstawie sporządzonego w Oradei Mare porozumienia nr 563/46 z 10 grudnia 1946 roku pomiędzy rządem Rumunii a Czechosłowacką Komisją Repatriacyjną. Z 409 osób, które przesiedliły się w styczniu i lutym 1947 do ČSSŔ, zaledwie 200 zostało na Słowacji, pozostali od sierpnia 1947 roku osiedlali się w Czechach. (więcej zdjec )

Druga edycja „Bukowińskich Spotkań” miała odbyć się w Câmpulung Moldovenesc w Rumunii 22-25 lipca 2010. Informowaliśmy Państwa, że z powodu powodzi Festiwal został przeniesiony na 27-29.08.2010. Niestety w ubiegłym tygodniu miasteczko zostało ponownie zalane. Organizatorzy rumuńscy podjęli decyzję o odwołaniu rumuńskiej edycji festiwalowej w 2010 roku.

Miało zaprezentować się na rumuńskiej scenie 56 zespołów z Rumunii, 3 zespoły z Ukrainy, 3 zespoły z Polski, 2 zespoły z Węgier.

Bonyhád – miasto na południu Węgier – ma ponad 14 000 mieszkańców, wśród których przeważają Węgrzy, ale mieszkają tu również Seklerzy oraz Niemcy. Elisabeth Long pochodzenie Seklerów tłumaczy następująco:

• Seklerzy stanowią zbiorowość należącą do plemion madziarskich, które przybyły do Kotliny Panońskiej pod koniec IX wieku;
• Seklerzy są osobną, pierwotnie turkijską grupą, która wędrowała razem z Madziarami, lecz ma inne pochodzenie etniczne.

Do XI wieku Seklerzy przejęli język Madziarów. W późniejszym okresie utworzyli jedną z trzech najważniejszych grup etnicznych Siedmiogrodu. Mając własną organizację wojskową i cywilną, mogli cieszyć się autonomią w ramach Korony Węgierskiej, a ich regimenty wysyłano do ochrony granic terytorium węgierskiego od wschodu i zachodu.

Jednym z powodów opuszczenia przez Seklerów ich siedmiogrodzkich siedzib była zmiana sposobu organizacji granicznej strefy seklerskiej. Nowa polityka monarchii Habsburgów zagrażała dawnym przywilejom i prawom, jakie przysługiwały Seklerom. Po tragicznych wydarzeniach we wsi Madéfalva (dziś: Siculeni) w 1764 roku, około tysiąc Seklerów, w latach 1777–1786, ruszyło na Bukowinę. W 1777 roku osiedliło się tu sto rodzin seklerskich. W latach 1784 i 1786 przybywali kolejni osadnicy (ponad dwieście rodzin). Seklerskimi wsiami na Bukowinie były: Istensegíts („Boże dopomóż nam!”, obecnie: Ţibeni), Fogadjisten („Przyjmij wolę Bożą!”, obecnie: Iacobeşti), Józseffalva (obecnie: Vornicenii Mari), Hadikfalva (Dorneşti) i Andrásfalva (Măneuţi). Według spisu ludności z 1857 roku na Bukowinie żyło 7282 Seklerów, tj., 1,6%, a w 1910 roku – 10 391 osób, tj. 1,3% ogółu ludności Bukowiny. Do XIX wieku Seklerzy tworzyli pokrewną, ale odrębną od Węgrów grupę, z własną reprezentacją szlachty w siedmiogrodzkim sejmie.